Terwijl ik aan deze column begin ben ik nog aan het bijkomen van het 11-11 carnavalsfeest dat afgelopen weekend plaatsvond. Of zoals wij kruiken zeggen; “dun ellufde van dun ellufde”. De aftrap van carnaval 2024 loog er niet om. De centrale pleinen op de Heuvel en Piusplein stonden afgeladen vol en ook de twee “figuurlijke” toegangspoorten naar het centrum, de Korte Heuvel en de Stadhuisstraat, waren om 11 uur en 11 minuten in de ochtend een groen-oranje mensenmassa.
Als er weergoden bestaan dan hebben ze ongetwijfeld daarboven ook een Kruikenstad shawl om, want tussen de wekenlange regenbuien door scheen juist op 11-11 volop de zon. Bovendien was 11-11 dit jaar op een zaterdag en waren alle ingrediënten aanwezig om deze 11-11 uniek te maken. Nog nooit eerder was het zo druk.
Nou ben ik zelf een die hard carnavaller, maar deze uitvoering was ook voor mij nieuw. Wat een drukte, wat een geweldige ambiance! Vroeger hadden mijn opa en oma een groot café aan de rand van Tilburg met daarbij een hele actieve carnavalsvereniging. Tijdens carnaval stond de kroeg afgeladen vol en moesten de klanten -ook toen al - buiten in de rij staan om binnen te mogen. Carnavalsvereniging De Vrolijke Schutters zorgde voor de prins, een adjudant en zijn raad van 11. Vijf avonden lang was deze prins de baas van de kroeg. Een onderscheiding krijgen van “den Hoogheid” was toen nog echt een eer. Het kindercarnaval was een vaste traditie, net zoals het “Grôôt Kender Fist” op de andere dagen.
Maar voor mij en mijn broer kwam het spannendste moment steevast op dinsdagnacht, 12 uur. Dan werd diezelfde prins begraven. In een lijkkist, midden in de kroeg. Het gezicht met schmink extra bleek gemaakt. Onder begeleiding van de dodenmars werd de prins als lijk opgebaard en mocht iedereen even kijken alvorens de deksel op de kist werd gedaan. Wij mochten, als kleinzonen van de kastelein, helemaal vooraan staan. Met ons neus op dit lugubere tafereel. Alsof het al niet “gezellig” genoeg was werd uiteindelijk de kist met “dode” prins naar buiten gedragen en op een brandstapel gegooid. Volgens onze ouders was de prins dan ondertussen al ergens uit de kist gekieperd en lag hij niet echt in de vlammen. Nou, dat was dan toch nog een meevaller. En daarmee was carnaval voor dat jaar definitief afgesloten. Of toch niet helemaal.
Volgens de traditie volgt na carnaval een periode van 40 dagen vasten. Met als echt afsluitertje -na ongeveer 20 dagen- het “Halfvasten” feest. Nog 1 keer de kiel aan en naar de kroeg, zo half maart. Maar hoe druk het ook kon zijn tijdens de carnaval, het 11-11 feest en halfvasten waren niet zo’n spektakel. Daar bleef je niet voor thuis. Of beter gezegd, de meeste mensen bleven juist wel gewoon thuis. Slechts de leden van de carnavalsvereniging en een paar klanten die toch wel naar de kroeg gingen, trokken hun kiel nog eens aan voor een avondje “halfvasten”. Misschien een goede tip voor de horeca! Als 11-11 al een volksfeest is geworden, dan kun je halfvasten ook wel weer op de kalender zetten. En als het aanslaat graag wel een gratis biertje voor mij.
Foto: Fotostudio Eye4You
